واژه لیزر (به انگلیسی: Laser) سرواژه‌ی عبارت «Light Amplification by Stimulated Emission of Radiation» به معنی «تقویت نور به روش گسیل القایی تابش» است.

لیزر ابزاری است که نور را به صورت پرتوهای موازی بسیار باریکی که طول موج مشخصی دارند ساطع می‌کنند. این دستگاه از ماده‌ای جمع کننده یا فعال کنده نور تشکیل شده که درون محفظه تشدید نور قرار دارد. این ماده پرتو نور را که به وسیله یک منبع انرزی بیرونی (از نوع الکتریسیته یا نور) به وجود آمده، تقویت می‌کند.

نخستین بار طرح اولیه لیزر (میزر) را انیشتن داد. کار لیزر به این گونه‌است که با تابش یک فوتون به یک ذره (اتم یا مولکول یا یون) برانگیخته، یک فوتون دیگر نیز آزاد می‌شود که این دو فوتون با هم، هم فرکانس هستند. با ادامه این روند شمار فوتون‌ها افزایش می‌یابد که می‌توانند باریکه‌ای از فوتون‌ها را به وجود بیاورند.

لیزر این نور شگفت از نظر ماهیت هیچ تفاوتی با نور عادی ندارد و خواص فیزیکی لیزر، آن را از نورهای ایجاد شده از دیگر منابع متمایز می‌سازد. از نخستین روزهای تکنولوژی لیزر، به خواص ویژه آن پی برده شد. و ما بطور گزینشی به این خواص از ماهیت فرآیند لیزر می‌پردازیم که خود این خواص بستری عظیم برای کاربردهای وسیع این پدیده در علوم گوناگون به ویژه صنعت و پزشکی ایجاد کرده‌است. پیشرفت دانش بدون تکنولوژی لیزر امکان پذیر نیست.

تصور خیلی ها  اینگونه است که چون مدار زمین به دور خورشید بیضی شکل است و فاصله اش ازخورشید در طول سال تغییر می کند فصلها به وجود می آیند.و این باید به این معنی باشد که این روزها کم کم فاصله زمین از خورشید در حال افزایش است و همین عامل سردشدن هواست.

اما واقعیت غیر از این است ، در هنگام زمستان زمین به خورشید نزدیکتر است!!!

و زمانی که در نیمکره شمالی در فصل زمستان هستیم مردمان نیمکره جنوبی در حال تجربه روزهای گرم تابستانی هستند.

در نتیجه عامل اصلی به وجود آمدن فصول در کره زمین فاصله نیست بلکه علت را باید در حرکات مختلف زمین جستجو کرد.

فصل ها به خاطر تفاوت فاصله زمین از خورشید در طول سال به وجود نمی آیند (این تفاوت ها به شدت کم است). فصل ها نتیجه کج بودن محور زمین هستند.

Large Hadron Collider – LHC

برخورد  دهنده  هادرونی  بزرگ

.

۱۰ سپتامبر سال ۲۰۰۸ میلادی زمانی بود که چند هزار فیزیکدان همزمان با برخورد پروتون ها در حلقه LHC جیغ کشیدند و آغاز عظیم ترین و پر هزینه ترین ازمایش علمی تاریخ را در بزرگترین شتاب دهنده دنیا جشن گرفتند. اتفاق در سرن افتاد. مرکزی که از زمان تاسیسش در مرز سوییس و فرانسه هرازگاه میزبان خبرسازترین ازمایش ها و رویدادها در حیطه فیزیک ذرات بنیادی بوده است.

۲ قطار ۴۰۰ تنی را تصور کنید که با سرعت ۱۵۰ کیلومتر در ساعت از رو به رو به هم برخورد میکنند ! این حادثه هر ثانیه بیست و دو هزار بار در عظیم ترین و پر هزینه ترین ازمایش علمی که انسان تا کنون انجام داده است اتفاق می افتد.

ايرنا- در آزمايشگاههايي در اعماق زمين، دانشمندان مجهز به پيشرفته ترين دستگاهها، سرگرم رقابت براي يافتن "ماده تاريک"، هستند. ماده اي نامريي که مانند يک چسب کيهاني، مانع از هم پاشيدن کهکشانها مي شود.هرکس ماهيت ماده تاريک را کشف کند، يکي از بزرگترين معماهاي دانش نوين را حل کرده است و مطمئنا به سمت جايزه نوبل روانه خواهد شد. اما اين کار، صرفا فقط يک آزمون مغزي نيست. کشف رمز ماده تاريک، به همراه دستيابي به درک بهتري از يک نيروي مرموز ديگر به نام "انرژي تاريک" ، مي تواند به کشف سرنوشت کهکشانها کمک کند. تلاشهايي که در گذشته براي يافتن اين ماده، که بر اساس فرضيات موجود بايد وجود داشته باشد، انجام شده تاکنون بي نتيجه بوده است اما اين موضوع نتوانسته است حدود بيست گروه پژوهشي را از دنبال کردن اثري از 0اين ماده در تاريکي معادن متروکه و چاههاي عمودي تونلها، منصرف کند.ماشين هاي امروزي ردياب "ماده تاريک" در مقايسه با نسل هاي قديمي بسيار نيرومندتر هستند اما بهترين آنها نيز تاکنون نتوانسته است کوچکترين اثري از اين ماده را ثبت کند. اکنون بسياري از تيم ها در حال ساختن ردياب هاي بزرگتر هستند و يا سعي مي کنند براي شکار "ماده تاريک" فناوريهاي مدرن را به کار گيرند. "شان کرول"، يک دانشمند فيزيک نظري در موسسه فناوري کاليفرنيا که خود شخصا در اين تجربه هاي علمي شرکت ندارد، مي گويد "اکنون در عصر طلايي جست وجوي ماده تاريک به سر مي بريم و به نظر مي رسد که شرايط براي وقوع يک اتفاق بزرگ در اين زمينه فراهم است." دانشمندان معترفند که هنوز در مورد ماده تاريک، در تاريکي به سر مي برند. براساس تئوري حاکم کنوني، اين ماده از ذراتي بسيار کوچک و عجيب ساخته شده که از زمان "انفجار بزرگ" (Bang Big) درحدود 7/13ميليارد سال قبل باقي مانده اند. ماده تاريک که گمان مي رود يک چهارم جرم کيهان را تشکيل مي دهد، به اين دليل به اين اسم ناميده مي شود که هيچ نور يا حرارتي از خود خارج نمي کند

از بهترين و شايد كم نظيرترين مدارك رويارويي بشقاب پرنده ها و هواپيماهاي نظامي مربوط به سال 1976 و تقابل اين اشيا ناشناس پرنده و جت هاي فانتوم II در محدوده آسمان شهر تهران است كه تا به امروز برخي از زواياي اين حادثه همچنان در پرده ابهام قرار دارد .

اين واقعه هنگامي رخ داد كه در 19 سپتامبر1976 مركز فرماندهي نيروي هوايي شاهنشاهي ايران شي پرنده ناشناسي را در محدوده آسمان تهران شناسايي كرد نكته مهم در اين حادثه تاثيرات ناشناخته الكترومغناطيسي شي پرنده ناشناس بروي سيستمهاي الكترونيكي بود .

دو فروند هواپيماي جت فانتوم F-4 كه به صورت مستقل اقدام به رهگيري اشيا ناشناس پرنده (UFO) كرده بودند تمامي سيستمهاي الكترونيكي و ارتباطي آنان مختل شده و از كار افتادند و حتي در يك مورد هواپيما قادر به شليك موشكهاي خود به هدف نيز نبود و هر دو به ناچار از شي پرنده دور شدند .

ساختار فيزيكي و تكنولوژي پرواز بشقاب پرنده‌ها

1 - انسان و پرواز

در ژولاي سال 1947 يك بشقاب پرنده در  شهر روزول ايالت نيومكزيكو با زمين برخورد كرد . بر طبق گزارشات اجساد چند سرنشين يوفو در اطراف اين بشقاب پرنده كشف شد . و در بعضي از گزارشات آمده بود كه جسد چند سرنشين يوفو كه هنوز زنده بودند نيز يافت شد . مك برازل ( Mac Brazel )  مزرعه دار محلي ، گزارش اصابت اين شي ناشناس را به نيروهاي هوايي روزول داد .

استيون هاوكينگ كيست؟

او از هر گونه تحرک عاجز است. نه می تواند بنشیند نه برخیزد. نه راه برود. حتی قادر نیست دست و پایش را تکان بدهد یا بدنش را خم و راست کند. از همه بدتر توانایی سخن گفتن را نیز ندازد.   استيون هاوكينگ

برای دیدن بقیه مطلب روی(ادامه مطالب)کلیک کنید

هاوکینگ و فضایی ها

اگر این جمله توسط فردی عادی که تحت تاثیر فیلم های علمی تخلیی قرار گرفته است زده می شد خیلی مهم نبود اما هنگامی که پرفسور هاوکینگ که دارای درجه ارشد ریاضیات در دانشگاه کمبریج است (این درجه از مقام ریاضیات زمانی در اختیار چهره های برجسته ای مانند سر ایزاک نیوتون قرار داشت) این سخن را مطرح می کند، یعنی اتفاقات تازه ای در حال رقم خوردن است.

استیون هاوکینگ اخیرا در برنامه ای که سر و صدای بسیاری را نیز در جهان به راه انداخت، اعلام کرده است وجود زندگی هوشمند در نقاط دیگر جهان کاملا منطقی است، با این حال وی هشدار داد که در آینده ممکن است این موجودات برای به دست آوردن منابع مختلف به زمین حمله کنند.

قسمت سوم :

ادامه مبحث از قسمت دوم 

قسمت دوم :

ادامه مبحث از قسمت اول 

«موریس پولیه در برنارد مترلینگ» (Maurice Maeterlinck)، شاعر، انديشمند، نمايشنامه نویس، فیلسوف و محقق بزرگ بلژیکی در ۲۹ آگوست سال ۱۸۶۲ در شهر «گان» متولد شد. مترلینگ تحصیلات ابتدایی را در کالج «سن بارب» و تحصیلات عالیه را در رشته حقوق و در دانشگاه «گان» به پایان رسانید. وي در سال ۱۸۸۴ و در سن ۲۲ سالگی به عضویت کانون وکلای شهر «گان» انتخاب شد و یک سال بعد، به مقام ریاست کانون دست یافت، اما قوانین خشک مجمع حقوقدانان نمی توانست انديشه هاي بزرگ و طبع کاوشگر او را قانع سازد. از این رو، تا پایان عمر، دست از وکالت کشید. مترلینگ در خانواده خود، زبان آلمانی و فرانسه را آموخت و بعد از ترک شغل وکالت، از دانش زبان انگلیسی برخوردار شد. در سال ۱۸۸۷ با دلی پر از امید به پاریس رفت تا در این شهر پرهیاهو، نام خود را به عنوان یک نویسنده، بلند آوازه سازد

اندیشه > حکمت‌و فلسفه  - فیلسوفان معمولا افراد خوشبینی بوده‌اند. ولی در میان آنان نادر کسانی هم یافت می‌شوند که جهان را با نگاهی بدبینانه می‌نگریسته‌اند. آرتور شوپنهاور یکی از آنان است. ۲۱ سپتامبر ۲۰۱۰ برابر است با صدوپنجاهمین سالگرد مرگ او.
 

مادر آرتور شوپنهاور که خود نویسنده بود یک بار گفته بود: «نمی‌دانم دنیا و مردمش با پسر من چه کرده‌اند  که او چنین آن‌ها را تقبیح می‌کند؟». شوپنهاور به دلیل نگاه به‌غایت بدبینانه‌ای که به عالم و آدم داشت، در تاریخ اندیشه در زمره‌ نادر متفکرانی است که به آنان «فیلسوفان سیاه» می‌گویند. جهان در نظر او ابلهانه و انسان موجودی نکبت‌زده بود.

«آلبر كامو»، نويسنده توانا و فيلسوف نامي فرانسوى است كه همچون «ژان پل سارتر»، از روشنگران مكتب «اگزيستانسياليسم»[*] به شمار مي رود. او در سال ۱۹۵۷ و در سن ۴۴ سالگى، موفق به دريافت جايزه نوبل ادبى شد. كامو پس از «روديارد كيپلينگ»، جوان ترين نويسنده اى است كه به دريافت اين جايزه نايل آمده است. «آلبر كامو» در هفتم نوامبر ۱۹۱۳، در «موندووى» الجزاير و در خانواده اى فرانسوى - الجزايرى به دنيا آمد. مادرش اصل و نسب اسپانيايى داشت و  پدرش، «لوسين»، در جنگ «مارن» كه در سال ۱۹۱۴ و طى جنگ جهانى اول رخ داد، در حين مبارزه داوطلبانه كشته شد و به همين دليل، دوران كودكى «كامو» در فقر و تنگدستى گذشت.